ابزار رایگان وبلاگ

هواپیمای سوخوی 17 نمونه ارتقا یافته سوخوی 7 بود که بالهای متغیر داشت. افزایش برد و طراحی بهتر ساختار سوخوی 7 منجر به تولید سوخوی 17 شد. سوخوی 17 ایی که بالهای متغیر داشت و این سرآغاز تولیدات بهتر سوخو بود.

منابع غربی بر این باور بودند که سوخوی 7 تنها یک نمونه آزمایشی نبوده که به منظور آزمایش فناوری بالهای متغیر تولید شده است؛ بلکه این راه تازه ایی به سوی تکنولوژی بالهای متغیر بود.
کارها پیش میرفت. شوروی موفق به ساخت هواپیمایی شده بود به نام فیتر سوخوی 17 سی. این مدل دارای موتوری نیرومند تر و  سیتم ناوبری و هدف یابی بهتری بود.
سوخوی 17 یک نمونه صادراتی به نام  SU-17M  نیز داشت که آن را با نام SU-20  می شناختند. سوخوی فاقد آویونیک  پیشرفته بود. شوروی تعدادی از این نوع هواپیما را به همپیمانانش تحویل داد. کشورهایی چون  لهستان، افغانستان، ویتنام، مصر، عراق و کره شمالی، سوریه، الجزایر و آنگولا نیز از کاربران سوخوی 20  ساخت شوروی بودند. مدلهای دیگری هم در اواسط سال 1970 وارد بازار شدند. در ابتدا  سوخو های 17 مدل M2  و 17 Dبا آویونیک پیشرفته تر مجهز شدند. از جمله تغییرات دیگر، نصب سیستم فاصله سنج لیزری در مخروطی وسط ورودی دهانه موتور بود. نمونه های آموزشی دو سرنشینه سوخوی 17 M2 هم تولید شدند.
سوخو های 17  مدلUM/UM2   و فیتر E  هم دارای کاکپیت ارتقا یافته و پیشرفته بودند. در این مدلها سعی شده بود که دید خلبان در داخل کاکپیت بهتر شود که  بعدها این ایده در تمام مدلهای سوخو ادامه پیدا کرد. گونه های صاداراتی دیگری هم به نام های سوخوی 22  به کشور های آنگولا، لیبی و پرو فروخته شد. همچنین مدل دو سرنشینه سوخوی 22 UM نیز به این کشورها تحویل داده شد.

تولید سوخوی 17 M2 چندان طولانی نبود و به زودی مدلهای دیگری با عنوان سوخوی 17 M3 / فیتر H/ و سوخوی 17  مدلUM3    با عنوان  فیتر G  جایگزین آن شدند. این مدلها دارای بدنه بلندتری بودند و در جلوی آنها محل مناسبی برای نصب یک رادار ارتقا یافته تعبیه شده بود. با این افزایش طول امکان تعبیه مخازن سوخت بیشتر در بدنه هواپیما فراهم شده بود. این مدل مدتها مدیدی در خدمت کشورهای گوناگون بود.

مدلهای نهایی su-17 M4   و su-22M4  یا فیتر K  با کارایی برتر در طی ماموریت های اکتشافی با سطح پایین بهنه سازی شدند. این دو مدل بسیار برتر و  دارای قابلیتهای بیشتر نسبت به گونه های قبلی بودند، چون آیونیک پیشرفته تری داشتند و در عین حال می توانستند سلاحهای پیشرفته با دقت رهگیری بالا و موشک های هوا به هوا را نیز حمل کنند.
سوخوی 20 (22) هواپیمایی است که بارها و بارها حریم آسمان کشورمان را نقض کرد اما در اکثر مواقع جواب جسارت خود را از طرف تیز پروازان ایران گرفت.
سرانجام تولید خانواده سوخوی 17 در سال 1990 به اتمام رسید این خانواده  شامل 1200 فرزند بود که  500  فروند از آن برای صادرات تولید شد.
خانواده سوخوی 17/ 20 و 22 هنوز هم در تعدادی از کشورهای بلوک شرق سابق ، خاورمیانه و آفریقا در حال خدمت است.

مشخصات سوخوی 22/20/17 :
 

اولین پرواز:2 آگوست 1966
ورود به خدمت: 1972
خدمه:1 نفر
طول: 75/18متر برای گونه M و 19 متر برای مدل M4
طول بال: در حالت باز 80/13متر و در حالت بسته 10 متر
مساحت بال: 40 متر مربع در حالت باز و 37 متر مربع در حالت بسته
وزن: وزن خالی برای گونه M  10تن و گونه M4  6/10تن
ماکزیمم وزن تیک آف  برابر 19/5 تن  و ماکزیمم وزن حمل مهمات برابر 4/2 تن
ظرفیت سوخت: داخلی 4550 لیتر و سوخت خارجی 800 لیتر با چهر مخزن خارجی
ماگزیمم سرعت:
برای گونه M برابر 09/2ماخ و برای مدل M4  ماخ 77/1 در ارتفاع بالا و سرعت 05/1ماخ و 1/1 ماخ هم به ترتیب برای مدل های یاد شده در ارتفاع پایین
نرخ اوج گیری:13/800 متر در دقیقه
سقف پرواز: 14500 متر
برد:1370 کیلومتر بدون سوخت خارجی و 2550 کیلومتر با سوخت اضافی
حدود تحمل فشار جی:+7
تسلیحات:
1 قبضه توپ 30 میلیمتری ان-آر 30 با 80 گلوله-  توانایی حمل  موشک های R-3/AA-2 اتول ویا R-60
توانایی حمل موشک های هوا به زمین
Kh-25ML/AS-10 Karen، Kh-58E/AS-11 Kilter، Kh-25MP/AS-12 Kegler، Kh-29/AS-14 Kedge
وانواع بمب ها ی ضد باند/هسته ایی/  هدایت شوند/ بمب های خوشه ایی  و رها شونده